زندگی دوگانۀ بئاتریس شمال

نیم ساعت بعد از اینکه دخترخاله‌ام بچۀ پنج ساله‌اش را گذاشت پیش ما زدم بیرون. بدون عکس پرسنلی رفتم جواب آزمایش را تحویل بگیرم که نشد. همان نزدیکی عکاسی بود، نیم ساعت زمانی را که باید منتظر آماده شدن عکس می‌ماندم به قدم زدن بیهوده در شهر گذراندم و از در و دیوار و حلزون روی دیوار عکس گرفتم. جواب آزمایش را بردم به دفتر ازدواج و طلاق که درست نبود باید دوباره برمی‌گشتم به پزشکی قانونی. رفتم و منتظر تنظیم نامه‌ام نشستم. خانم چادری‌ای در سالن انتظار نشسته بود که ماسک نداشت و مدام با مرد سن و سال دار فربه کت‌وشلوارپوشی حرف می‌زد. از کسی شاکی بود که بی‌عقلی کرده و ضامن وام بانکی چندین نفر شده بود، که زندگی زن را زهرش کرده بود و سبب بدبختی‌اش شده بود. زن مانتوی کهنۀ تیره‌رنگی تنش بود، روسری دو رنگ و چادرش انگار ژرژت نازکی بود با طرح‌های برجسته. چهره‌اش آفتاب‌سوخته بود و سبیل داشت. من آرام تمام چهار پنجرۀ کوچک کشویی سالن را باز کردم و چون بادی جریان نداشت بیرون رفتم و پشت در شیشه‌ای ورودی منتظر ماندم. مردم و ماشین‌هایی را که تک و توک از آنجا می‌گذشتند نگاه می‌کردم. دیدم بچۀ موهویجی موفرفری قشنگی د...

 همچنان سرفه می‌کنه و به وید کشیدن لعنت می‌فرسته. دوباره حرف دارو گرفتن از روانپزشک رو پیش کشیدم. گفتم برای اضطراب قرص گرفتم، تو هم اگر از افکار ویران‌گر و دلشوره به علف پناه می‌بری شاید بتونی با دارو خوردن کمترش کنی. گفت مسأله‌ش این نیست. گمونم نتونست یا نخواست واضح توضیح بده. گفت چه خوب شد که بیدار بودی و داریم حرف می‌زنیم و می‌تونم ببینمت. گفتم اتفاقاً داشتم واتس‌اپ رو چک می‌کردم و دیدم از پیغام «صبح به خیر» تا حالا خبری از هم نگرفتیم تا اینکه «بیداری تماس بگیرم؟» رو دیدم و خوشحال شدم. گفت ببخشید که گاهی اوقات پیغام نمی‌دم و همین‌طور صبح‌به‌خیره که ردیف می‌شه پشت هم. «خیلی هم خوبه عزیز دلم، هیچ نیازی به عذرخواهی نیست. خیلی هم خوشحال می‌شم اول صبح پیغام تو رو می‌بینم.» گفت دوست‌دختر قبلیم این کارو می‌کرد، هر روز صبح پیغام می‌داد و معمولاً هم زودتر از من. چون خیلی از این کارش لذت می‌بردم خودم هم دارم تکرارش می‌کنم. از سرم گذشت که بگم نمی‌تونی با اون حرف بزنی؟ شاید حالت رو بهتر کرد. یادم افتاد دختره انگلیسی حرف نمی‌زنه و فقط پیغام می‌تونه بده که با گوگل از چک ترجمه می‌کنه. پرسیدم ر...